سعدی شيرازی Saadi de Shiraz بسيج سخن گفتن آنگاه کن که دانی که در کار گيرد سخن سخن را سر است ای خردمند و بن مياور سخن در ميان سخن خداوند تدبير و فرهنگ و هوش نگويد سخن تا نبيند خموش Commence ton discours seulement lorsque tu sais qu'il sera utile.

سعدی شيرازی Saadi de Shiraz بسيج سخن گفتن آنگاه کن که دانی که در کار گيرد سخن سخن را سر است ای خردمند و بن مياور سخن در ميان سخن خداوند تدبير و فرهنگ و هوش نگويد سخن تا نبيند خموش Un discours doit avoir une tête et un tronc. Ne commence pas ton discours au milieu des autres discours. Un maître de parole averti ne commencerait pas son discours tant qu'il ne voit pas le silence.

Soirée poésie autour de la vie et des oeuvres de Saadi Un grand poète du 13ème siècle Présentée par l'Association linguistique et culturelle Ferdowsi Ali Mohammad-Djafari انجمن فرهنگی فردوسی

Association linguistique et culturelle Ferdowsi انجمن فرهنگی فردوسی Notre but : La promotion de la langue et de la culture Persanes, de l'échange et l'amitié entre les deux cultures française et iranienne. C:\Documents and Settings\Reza\Mes documents\Saadi\Ferdowsi_home_page.htm

Plan de l'exposé: ● Avant propos ● La vie de Saadi ● Les oeuvres de Saadi: Bustan (Le Verger) Golestan (Le Jardin de Roses) Les autres oeuvres ● Lecture de quelques poèmes ● Lecture de poèmes par les participants ● Thé et gourmandises iraniennes سخن را سر است ای خردمند و بن مياور سخن در ميان سخن خداوند تدبير و فرهنگ و هوش نگويد سخن تا نبيند خموش

Avant propos : "Firmament de métamorphoses Où la raison se dépayse La lumière se décompose Omar Khayyâm Saadi Hafiz Ô constellation des roses" Prologue, Les poètes, Aragon

Poème de Saadi écrit en 9 langues dans la salle de conférence de l'ONU Les fils d'Adam sont les membres d'un même corps, Car dans la création ils sont d'une seule et même nature. Si la fortune jette un membre dans la douleur, Il ne reste point de repos aux autres. O toi qui est sans souci de la peine d'autrui, Il ne convient pas que l'on te nomme être humain

Les fils de l'homme sont les membre d'un seul corps, Héritant de la même essence de la création Si la vie blesse un de ses membres Les autres ne peuvent y être indifférents Tu ne pourra te nommer un être humain Si tu es indifférent au mal-être des autres.

Saadi was one of greatest Persian poets (12-13th centry). One of his famous poems is used to grace the entrance to the Hall of Nations of the United Nations building in New York. The human race is a single being Created from one jewel If one member is struck All must feel the blow Only someone who cares for the pain of others Can truly be called human

All human beings are different parts of the same body, who Have inherited the same essence in creation No part will rest in peace If one is suffering pain You will not deserve the name of human If you are indifferent about others' pains "Of one Essence is the human race, thus has Creation put the Base; One Limb impacted is sufficient, For all Others to feel the Mace."

All human beings are in truth akin; All in creation share one origin. When fate allots a member pangs and pains, No ease for other members then remains. If, unperturbed, another's grief canst scan, Thou are not worthy of the name of man. The Children of Adam are limbs of each other Having been created of one essence. When the calamity of time afflicts one limb The other limbs cannot remain at rest. If thou hast no sympathy for the troubles of others Thou art unworthy to be called by the name of a man. Of one Essence is the human race, Thusly has Creation put the Base; One Limb impacted is sufficient, For all Others to feel the Mace.

Les Roses de Saadi... J'ai voulu ce matin te rapporter des roses ; Mais j'en avais tant pris dans mes ceintures closes Que les noeuds trop serrés n'ont pu les contenir. Les noeuds ont éclaté. Les roses envolées Dans le vent, à la mer s'en sont toutes allées. Elles ont suivi l'eau pour ne plus revenir ; La vague en a paru rouge et comme enflammée. Ce soir, ma robe encore en est tout embaumée... Respires-en sur moi l'odorant souvenir. Marceline Desbordes-Valmore C:\Saadi\Marceline_Desborde.htm

Saadi ou Sadi (سعدی en persan) (de son vrai nom Mushrif-ud-Din Abdullah)persan ( /1291?) est un poète iranien, né à Shiraz en Iran ShirazIran Un poète moral, humaniste et un grand mystique Sa vie est connue par les allusions que contient son oeuvre et aussi par diverses biographies qui ont longtemps accompagnées les légendes le concernant. Il aurait été le fils du lieutenant du Fars Sa'd-ibn- Zengi, ce qui lui vaut le surnom de Sa'di ou «ami du Sa'd».

- Né au XIII sous le nom de Le Sheikh Muslihuddin Saadi Shirazi. - Appartient à la confrérie soufie de Boukhara dont le maître et prédicateur enseignait la philosophie mystique de la Rose. - Education au collège Nizamiya à Bagdad puis initiation à l’école Naqshbandi du Soufisme - Comme le veut la confrérie soufie, Saadi effectua de nombreux voyages (une trentaine d’années) et traversa notamment l’Inde, la Chine, l’Abyssinie, le Maroc, la Turquie… avant de retourner dans sa ville natale de Shiraz Saadi

Mocharrafoddin Sadi ou Saadi Poète persan né à Shiraz entre 1184 et 1213 et mort entre 1290 et Tolérant et charitable, il ne cherche en aucun cas la fortune, bien au contraire. Il construit à Fahandar une maison d’accueil pour les étudiants et les pèlerins. Après de nombreux voyages (Bagdad, La Mecque, Syrie...), il revint à Shiraz vers 1258 pour se fixer dans un petit ermitage à vingt minutes du centre-ville où il serait mort centenaire.

Une chronologie de certains évènements : 1200? Saadi est né à Shiraz 1206 Temuchin se nomme Chingiz Khan 1220 Khwarazm Shah est vaincu par Chingiz Khan; Saadi finit ses études à Shiraz 1226 Saadi voyage à Baghdad et étudie à Nizamiyyah 1227 Mort de Chingiz Khan 1243 Les Mongols attaquent et conquièrent les Seljuqs 1256 Hulagu Khan arrive à Alamut; 1257 Saadi finit son oeuvre Bustan 1258 Hulagu Khan conquiert Baghdad; Saadi finit son oeuvre Gulistan 1260 Les Mongols sont vaincus par les Mamluks 1271 Marco Polo voyage en Perse et en Chine 1273 La mort de Maulana Jalal al-Din Rumi à Konya 1290? La mort de Saadi à Shiraz C:\Saadi\Marco_Polo( ).htm

Une chronologie de certains évènements : Un siècle marqué par les croisades et par la montée de l'inquisition Innocent III Lotario di Segni ( ), Pape de 1198 à Les Croisés perdent la Terre Sainte. PHILIPPE IV LE BEL ( ), Roi de France Naissance de l'université: Dès 1200, le roi Philippe Auguste accorde aux maîtres et étudiants des privilèges judiciaires : en tant que clercs, ils disposent d'une justice particulière. Ils sont dispensés des devoirs militaires et de certains impôts. LES POETES FRANCISCAINS AU TREIZIEME SIECLE: GILBERT de BERNEVILLE ( ? ) COLIN MUSET (né vers 1210) THIBAUT de CHAMPAGNE (1201 – 1253) C:\Saadi\treizieme_siecle.htm

Les oeuvres de Saadi Son oeuvre, écrite dans une langue pure et harmonieuse exprime avec beaucoup de souplesse les sentiments d'un homme qui a connu tous les plaisirs et tous les déboires. Son influence a été considérable tant en Orient qu'en Occident, son Gulistan ayant été traduit en français dès 1634, la plus connue étant celle, en vers, d'Henry Marshall ( ).Henry Marshall ( ) En 1934, le compositeur Albert le Breton utilisait les paroles d'un poème de Saadi dans une chanson destinée à Tino Rossi intitulée «Pourquoi êtes- vous si jolie ?»

در اين مدت که ما را وقـت خـوش بود ز هـجـرت ششصد و پنجاه و شش بود مراد ما نصيحت بود گـفتـيم حوالت با خدا کرديم و رفـتيم سعـدي هـم در شعـر و هـم در نـثر سخـن فارسي را به کمال رسانده است و از ميان آثـار منظوم او، گـذشته از غـزليات و قصائد مثـنوي مشهـوري که به سعـدي نامه و بوستان شهـرت دارد، اين منظومه در اخـلاق و تربـيت و وعـظ است و در ده باب تـنظيم شده است : ۱ -عـدل ۲ - احـسان ۳ - عـشق ۴ - تواضع ۵ - رضا ۶ - ذکـر ۷ - تربـيت ۸ - شکـر ۹ - توبه ۱۰ - مناجات و ختم کتاب. مهـمترين اثـر سعـدي در نثـر، کتاب گـلستان است که داراي يک ديباچـه و هـشت باب است : سيرت پادشاهـان، اخلاق درويشان، فضيلت و قناعـت، فوايد خـاموشي، عـشق و جـواني، ضعـف و پـيري، تاًثـير تربـيت و آداب صحـبت.

Les oeuvres de Saadi Boustan (Le verger) et Gulistan (Jardin des roses) sont nés de la même but: propager les précepts de la morale et de l'humanité. Saadi, dans son recueil de contes, nommé le Golestan (Jardin de roses), expose une série de contes moraux sur les comportements à tenir dans certaines situations de la vie. Adoptant une imagerie qui n'est pas sans rappeler celles des Mille et Une Nuits, ses contes peuvent être lus à de multiples degrés : certains purement moraux ou sociaux, d'autres plus spirituels. Une partie de son recueil est d'ailleurs toujours utilisée comme manuel d'enseignement soufi par de nombreuses communautés.Mille et Une Nuitssoufi Les quatrains Les Ghazals

Les oeuvres de Saadi Gulistan ayant été traduit en français dès 1634, la plus connue étant celle, en vers, d'Henry Marshall ( ).Henry Marshall ( ) À l'origine intitulé «Jardin de rose» ou «Jardin des roses», la traduction d'Henry Marshall ne contenait, des huit cahiers originaux que les six premiers, les deux autres ayant fait l'objet d'une traduction subséquente. À partir de 1705, on pouvait retrouver les huit réunis sous un seul nom, «La roseraie» mais dès 1760, on en était revenu au titre originel. De la conduite des rois, De la conduite des derviches, De l'excellence et de la modération, De l'utilité du silence, De l'amour et de la jeunesse, De la faiblesse et de la vieillesse, Des fruits de l'éducation De la manière de vivre dans le monde * دیباچه * باب اول - در سیرت پادشاهان * باب دوّم - در اخلاق درویشان * باب سوّم - در فضیلت قناعت * باب چهارم - در فواید خاموشی * باب پنجم - در عشق و جوانی * باب ششم - در ضعف و پیری * باب هفتم - در تأثیر تربیت * باب هشتم - در آداب صحبت

"Un Soufi était plongé dans une profonde méditation sur l'Être divin ; au sortir de sa rêverie, ses compagnons lui demandèrent quels dons miraculeux il leur avait rapportés du jardin de la contemplation où il s'était transporté. Il répondit : "J'avais l'intention de cueillir pour vous des roses plein ma robe, mais quand je me suis trouvé devant le rosier, le parfum des fleurs m'a enivré à tel point que je n'ai pu faire un geste." Plus tard, après que nous nous fûmes promenés dans les jardins, il cueillit des fleurs et je lui dis : "Il n'y a pas de permanence dans les fleurs, ce qui ne dure pas ne mérite pas la dévotion." Il demanda : "Que dois-je faire ?" et je répondis : "je vais composer un livre, le jardin des Roses, qui, lui, ne périra pas." " Emporte une rose du jardin Elle durera quelques jours, Emporte un pétale de mon jardin de Roses. Il durera l'Eternité. "

Emporte une rose du jardin Elle durera quelques jours, Emporte un pétale de mon jardin de Roses. Il durera l’Eternité. به چه کار آیدت ز گل طبقی از گلستان من ببر ورقی گل همین پنج روز و شش باشد وین گلستان همیشه خوش باشد

اگر چه پيش خردمند خامشی ادب است به وقت مصلحت ان به که در سخن کوشی دو چيز طيره عقل است: دم فرو بستن به وقت گفتن و گفتن به وقت خامشی Bien qu'il soit poli de garder le silence auprès d'un sage, il vaut mieux parler au moment propice Deux choses troublent la raison : se taire lorsqu'il faut parler, et parler lorsqu'il faut se taire.

وجود مردم دانا مثل زر طلاست که هر کجا برود قدر و قيمتش دانند بزرگزاده نادان به شهر وامند که در ديار غربتش به هيچ نستانند Un savant est comme de l'or, où qu'il aille on connaîtra sa valeur Un noble ignorant est peut être connu dans sa ville, mais ailleurs on ne lui accordera aucune valeur Soit patient face à celui qui t'agresse. Cela facilitera la tache de mieux le convaincre Avec de bonnes paroles et de la bonne humeur tu peux tirer un éléphant par un poil. چو پرخاش بينی تحمل بيار که سهل بندد در کار زار به شيرين زبانی و لطف و خوشی توانی که پيلی به موی کشی

La nuit entoure ton jardin. Tu es assis sous ton arbre préféré. Tu te désoles d'être là, solitaire, méconnu, alors que tu pourrais accomplir de grandes choses, ou, simplement, rendre heureuse une femme. Regarde ces fleurs de jasmin qui étoilent le feuillage de ton arbre, et accepte la leçon qu'elles te donnent. ________________________ "Le jardin des roses" de Saâdi - 13è siècle, traduit du persan par Franz Toussaint

گلی خوش بوی در حمام روزی رسيد از دست محبوبی بدستم بدو گفتم ک مشگی يا عبيری که از بوی دلاويز تو مستم ؟ بگفتا : من گلی ناچيز بودم وليکن مدتی با گل نشستم کمال همنشين در من اثر کرد وگر نه من همان خاکم که هستم

درین مدت که ما را وقت خوش بود زهجرت ششصد و پنجاه و شش بود مراد ما نصیحت بود و گفتیم حوالت با خدا کردیم و رفتیم بماند سالها این نظم و ترتیب زما هر ذره خاک افتاده جائی غرض نقشی است کز ما بازماند که هستی را نمیبینم بقائی مگر صاحب دلی روزی به رحمت کند در کار درویشان دعائی چـون نگـه مي کنم نمانده بسي هـردم از عـمر مي رود نفسي مگـر اين پـنج روزه در يابي اي که پـنجاه رفت و در خـوابي کوس رحـلت زدند و بار نساخت خـجـل آنکـس کـه رفت و کار نساخت شنیدم گوسپندی را بزرگی رهانید از دهان و دست گرگی شبانگه کارد در حلقش بمالید روان گوسپند از وی بنالید که از چنگال گرگم در ربودی چو دیدم عاقبت خود گرگ بودی

D’après un poème de Saâdi Chorégraphie : Maurice Béjart Musique : traditionnelle Iranienne Décors : Joëlle Roustan, Roger Bernard Persépolis, Iran, août 1973 Jorge Donn, Suzanne Farrell, Alain Louafi et le Ballet du XXe Siècle C:\Documents and Settings\Reza\Mes documents\Saadi\golestan.htm J'ai voulu ce matin te rapporter des roses, Mais j'en avais tant pris dans mes ceintures closes, Que les nœuds trop serrés n'ont pu les contenir. Les nœuds ont éclaté. Les roses envolées Dans le vent, à la mer, s'en sont toutes allées, Elles ont suivi l'eau pour ne plus revenir. La vague en a paru rouge et comme enflammée. Ce soir, ma robe encore en est tout embaumée… Respires-en sur moi l'odorant souvenir.

Boustan (Le Verger) Ces trois peintures sont des illustrations pour le Verger, recueil de poèmes écrits en 1257 par Saadi, auteur persan originaire de Shiraz ( ).

شمع وپروانه شبی ياد دارم که چشمم نخفت شنيدم که پروانه با شمع گفت که من عاشقم گر بسوزم رواست ترا گريه و سوز و زاری چراست؟ بگفت ای هوادار مسکين من برفت انگبين يار شيرين من چو شيرينی از من بدر می رود چو فرهادم آتش به سر می رود همی گفت و هر لحظه سيلاب درد فرو می دويدش به رخسار زرد تو بگريزی از پيش يک شعله خام من استاده ام تا بسوزم تمام تو را آتش عشق اگر پر بسوخت مرا بين که از پای تا سر بسوخت

La bougie et le papillon Une nuit, ne pouvant dormir, je m'en souviens, j'ouïs le papillon disant à la chandelle : "Je t'aime; que je sois consumé, c'est logique; mais de ta part, pourquoi ces plaintes, cette ardeur ?" "Pauvre amoureux de moi !", répondit la chandelle, "le miel, mon doux ami, fut séparé de moi; depuis que sa douceur se trouve loin de moi, comme Farhad, l'amant célèbre, un feu me brûle." Tandis qu'elle parlait, un torrent douloureux de pleurs se répandait sur son visage pâle. Elle dit : "Présomptueux ! l'Amour n'est pas ton fait : tu n'as pas la patience et la persévérance, car, au moindre contact de ma flamme, tu fuis;

moi, je reste pour être entièrement consumée; si le feu de l'amour brûle un peu de ton aile, vois ! il me brûle, moi, du pied jusqu'à la tête; néglige ma lumière éclairant l'assemblée ! vois mon torrent de pleurs émouvants, mon ardeur !" Une part de la nuit n'était pas écoulée qu'une belle éteignit tout-à-coup la chandelle. Tandis que sa fumée s'élevait, elle dit : "Tel est le dénouement de l'Amour, ô enfant ! Voici donc le moyen, si tu veux le connaître : de ses ardeurs tu n'es sauvé que par la mort". (poème de Saadi, traduit par H. Massé, Anthologie de la poésie persane, Gallimard/Unesco)

Les autres oeuvres de Saadi کليات سعدی بوستان گلستان قصايد فارسی طيبات بدايع خواتيم غزليات صاحبيه مثنويات قطعات رباعيات مفردات Koliaat sa`di Resaalaat Bustaan Golestaan Ghas`aayed faarsi T`ayebaat Badaaye` Khavaatim Gh`azaliaat S`aah`abie Mas``naviaat Ghat`a`aat Robaa`iaat Mofradaat

محمّد رضا شجریان یاد ایام سلسه موی دوست سلسله موی دوست حلقه دام بلاست هر که در این حلقه نیست فارغ ار این ماجراست دل شده ی پایبند گردن جان در کمند زهره گفتار نه کاین چه سبب وان چراست؟ گر بزنندم به تیغ در نظرش بی دریغ دیدن او یک نظر صد چو منش خون بهاست گر برود جان ما در طلب وصل دوست حیف نباشد که دوست دوست تر از جان ماست گر بنوازی به لطف ور بگدازی به قهر حکم تو بر من رواست زجر تو بر من رواست

سلسله موی دوست سلسله موی دوست حلقه دام بلاست هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست گر بزنندم به تیغ در نظرش بیدریغ دیدن او یک نظر صد چو منش خونبهاست گر برود جان ما در طلب وصل دوست حیف نباشد که دوست دوستر از جان ماست دعوی عشاق را شرع نخواهد بیان گونه زردش دلیل ناله زارش گواست مایه پرهیزگار قوت صبرست و عقل عقل گرفتار عشق صبر زبون هواست دلشده پای بند گردن جان در کمند زهره گفتار نه کاین چه سبب وان چراست مالک ملک وجود حاکم رد و قبول هر چه کند جور نیست ور تو بنالی جفاست تیغ برآر از نیام زهر برافکن به جام کز قبل ما قبول وز طرف ما رضاست گر بنوازی به لطف ور بگدازی به قهر حکم تو بر من روان زجر تو بر من رواست هر که به جور رقیب یا به جفای حبیب عهد فرامش کند مدعی بیوفاست سعدی از اخلاق دوست هر چه برآید نکوست گو همه دشنام گو کز لب شیرین دعاست

مگر نسیم سحر مگر نسیم سحر بوی یار من دارد که راحت دل امیدوار من دارد به پای سرو درافتاده د لاله و گل مگر شمایل قد نگار من دارد نشان راه سلامت ز من مپرس که عشق زمام خاطر بیتیار من دارد گلا و تازه بهارا تویی که عارض تو طراوت گل و بوی بهار من دارد دگر سر من و بالین عافیت هیهات بدین هوس که سر خاکسار من دارد به هرزه در سر او روزگار کردم و او فراغت از من و از روزگار من دارد مگر به درد دلی بازمانده م یا رب کدام دامن همت غبار من دارد به زیر بار تو سعدی چو خر به گل درماند دلت نسوزد که بیچاره بار من دارد

محمّد رضا شجریان مقابل روی تو بگذار تا مقابل روی تو بگذريم دزديده در شمايل خوب تو بنگريم شوقست در جدايی و جورست در نظر هم جور به که طاقت شوقت نياوريم روی ار به روی ما نکنی حکم از آن توست بازآ که روی در قدمانت بگستريم ما را سريست با تو که گر خلق روزگار دشمن شوند و سر برود هم بر آن سريم گفتی ز خاک بيشترند اهل عشق من از خاک بيشتر نه که از خاک کمتريم ما با توايم و با تو نهايم اينت بلعجب در حلقهايم با تو و چون حلقه بر دريم نه بوی مهر میشنويم از تو ای عجب نه روی آن که مهر دگر کس بپروريم از دشمنان برند شکايت به دوستان چون دوست دشمنست شکايت کجا بريم ما خود نمیرويم دوان در قفای کس آن میبرد که ما به کمند وی اندريم سعدی تو کيستی که در اين حلقه کمند چندان فتادهاند که ما صيد لاغريم

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی آن نه خالست و زنخدان و سر زلف پریشان که دل اهل نظر برد که سریست خدایی پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند تو بزرگی و در آیینه کوچک ننمایی حلقه بر در نتوانم زدن از دست رقیبان این توانم که بیایم به محلت به گدایی عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت همه سهلست تحمل نکنم بار جدایی روز صحرا و سماعست و لب جوی و تماشا در همه شهر دلی نیست که دیگر بربایی گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی شمع را باید از این خانه به دربردن و کشتن تا به همسایه نگوید که تو در خانه مایی سعدی آن نیست که هرگز ز کمندت بگریزد که بدانست که دربند تو خوشتر که رهایی خلق گویند برو دل به هوای دگری ده نکنم خاصه در ایام اتابک دو هوایی

» ترانه سرا : سعدی » آهنگساز: --- » تنظیم کننده: فرامرز پایور در آن نفس كه بميرم در آرزوي تو باشم بدان اميد دهم جان كه خاك كوي تو باشم به وقت صبح قيامت ، كه سر ز خاك برآرم به گفتگوي تو خيزم ، به جستجوي تو باشم به مجمعي كه درآيند شاهدان دو عالم نظر به سوي تو دارم ، غلام روي تو باشم مي بهشت ننوشم زدست ساقي رضوان مرا به باده چه حاجت كه مست روي تو باشم به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم ز خواب عافيت آنگه به بوي موي تو باشم حديث روضه نگويم ، گل بهشت نبويم جمال حور نجويم ، دوان به سوي تو باشم هزار باديه سهل است با وجود تو رفتن وگر خلاف كنم سعديا ، به سوي تو باشم

سـاقی بـده آن شـراب گلرنگ مطـــرب بـــزن آن نــوای بـر چـنـگ خـون شد دل من ندیده كامی الا كـــــه بـــرفــــت نـــام بـا نـنـگ ای زاهـــد خــرقه پوش تــاكی با عاشـق خـسـته دل كنی جنگ گرد دو جهان بگشت عــاشق زاهـــد بـنـگــر نشـســـته دل تنگ من خـرقه فكــنده ام ز عشقت باشــد كـــه به وصــل تو زنم چنگ از صــومـعه رخـتــم بـه خــرابـات بـرآرید گـــرد از مـن و سـجاده و طاعات برآرید آنان كه ریاضـت كش و سجاده نشینند گــو همچو ملك سر به سـماوات برآرید رو ملك دوعالم به می یك شبه بفروش گــو زهد چهل ســاله به هیهـات برآرید تا گــرد ریا گم شــود از دامــن سـعدی رخــتش هــــمه در آب خــــرابات بــرآرید

بنی آدم اعضای یکدیگرند که درآفرینش زیک گوهرند چو عضوی بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی C:\Documents and Settings\Reza\Mes documents\Saadi\marzieh1.html C:\Documents and Settings\Reza\Mes documents\Saadi\marzieh2.html C:\Saadi\Saadi_htm\ey_sarban_aheste_ro.htm C:\Saadi\Saadi_htm\saadi_poemes_et_musique.htm C:\Saadi\Saadi_htm\gagesh.htm

En naissant, tu pleurais et tout le monde riait autour de toi. Conduis ta vie de telle sorte qu'en mourant tu souris et que tout le monde pleure autour de toi.

Koliaat sa`di Resaalaat Bustaan Golestaan Ghas`aayed faarsi T`ayebaat Badaaye` Khavaatim Gh`azaliaat S`aah`abie Mas``naviaat Ghat`a`aat Robaa`iaat Mofradaat کليات سعدی بوستان گلستان قصايد فارسی طيبات بدايع خواتيم غزليات صاحبيه مثنويات قطعات رباعيات مفردات