Salut au Printemps درود بر تو ای بهار زیبا

بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک از فریدون مشیری   بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک

آسمان آبی و ابر سپید برگ‌های سبز بید

عطر نرگس، رقص باد نغمه شوق پرستوهای شاد

خلوت گرم کبوترهای مست نرم نرمک می‌رسد اینک بهار

خوش به حال روزگار خوش به حال چشمه‌ها و دشت‌ها

خوش به حال دانه‌ها و سبزه‌ها خوش به حال غنچه‌های نیمه‌باز

خوش به حال دختر میخک که می‌خندد به ناز خوش به حال جام لبریز از شراب

خوش به حال آفتاب

ای دل من گرچه در این روزگار جامه رنگین نمی‌‌پوشی به کام باده رنگین نمی‌بینی به جام

نقل و سبزه در میان سفره نیست جامت از آن می که می‌‌باید تهی است

ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب

ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

گر نکوبی شیشه غم را به سنگ هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ

ز كوى یار مى ‌آید نسیم باد نوروزى ز كوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی حافظ ز كوى یار مى ‌آید نسیم باد نوروزى ز كوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت كن كه قـارون را غلط‌هـا داد سـودای زرانـدوزی

كه قارون را غلط‌ها داد سودای زراندوزی ز جام گل دگر بلبل چنان مست می لعل است

زِ جام گل دگر بلبل چنان مست می لعل است كه زد بر چرخ فیروزه صفیرِ تخت فیروزی

به صحرا رو كه از دامن غبار غم بیفشانی به گلزار آی كز بلبل غزل گفتن بیاموزی

چو امكان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی

طریق كام بخشی چیست ترك كام خود كردن كلاه سروری آن است كز این ترك بردوزی

سخن در پرده می‌گویم چو گل از غنچه بیرون آی كه بیش از پنج روزی نیست حكم میر نوروزی

ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی

می‌ای دارم چو جان صافی و صوفی می‌كند عیبش خـدایـا هیچ عـاقل را مبـادا بخت بـد روزی

جدا شد یار شیرینت كنون تنها نشین ای شمع كه حكم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی

به عُجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم بیا ساقی كه جاهل را هنی تر می‌رسد روزی

می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش كه بخشد جرعه جامت جهان را ساز نوروزی

نه حافظ می‌كند تنها دعای خواجه توران شاه زِ مدح آصفی خواهد جهان عیدّی و نوروزی

جنابش پارسایان راست محراب دل و دیده جبینش صبح خیزان راست روز فتح و فیروزی

تولدی دیگر از فروغ فرخزاد آفتاب میشود:

نگاه کن که غم درون دیده‌ام چگونه قطره قطره آب میشود چگونه سایهٔ سیاه سرکشم اسیر دست آفتاب میشود

نگاه کن تمام هستیم خراب میشود شراره‌ای مرا به کام میکشد مرا به اوج میبرد مرا به دام میکشد

نگاه کن تمام آسمان من پر از شهاب میشود

تو آمدی ز دورها و دورها ز سرزمین عطرها و نورها

نشانده‌ای مرا کنون به زورقی ز عاجها، ز ابرها، بلورها مرا ببر امید دلنواز من

به راه پر ستاره میکشانیم فراتر از ستاره مینشانیم ببر به شهر شعرها و شورها به راه پر ستاره میکشانیم فراتر از ستاره مینشانیم

نگاه کن من از ستاره سوختم لبالب از ستارگان تب شدم

چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل ستاره چین برکه های شب شدم

چه دور بود پیش از این زمین ما به این کبود غرفه‌های آسمان کنون به گوش من دوباره میرسد صدای تو

نگاه کن که من کجا رسیده‌ام به کهکشان، به بیکران، به جاودان صدای بال برفی فرشتگان نگاه کن که من کجا رسیده‌ام به کهکشان، به بیکران، به جاودان

کنون که آمدیم تا به اوجها مرا بپیچ در حریر بوسه‌ات مرا بشوی با شراب موجها مرا بپیچ در حریر بوسه‌ات

مرا بخواه در شبان دیر پا مرا دگر رها مکن

چشمانت را ببند و بو ها را استشمام کن بوی بهار را استنشاق کن! Ferme les yeux et sens, Respire l'odeur du printemps ! Ecoute le chant des oiseaux, N'y a-t-il rien de plus beau ? Tu touches le vrai bonheur Dans ce moment de douceur ! Ainsi les jours de pluie, Ne regarde plus le ciel gris, Mais pense à cet instant magique Où tout semble féerique... چشمانت را ببند و بو ها را استشمام کن بوی بهار را استنشاق کن! به آواز پرندگان گوش بده چیزی از این بهتر پیدا می شود؟ خوشبختی واقعی را حس می کنی در این لحظات شیرین! همچنین در در روزهای بارانی، آسمان خاکستری را نگاه مکن، ولی به این لحظات شگفت انگیز فکر کن که در آن همه چیز جادوئی شده. . .

FIN پایان تنظیم از: علی افضل صمدی http://www.aliafzalsamadi.ir/ 26 – 3 - 2011