משה ומוחמד – موسى ومحمد عليهما السّلام

Présentation au sujet: "משה ומוחמד – موسى ومحمد عليهما السّلام"— Transcription de la présentation:

1 משה ומוחמד – موسى ومحمد عليهما السّلام
ד"ר סלים אבו ג'אבר וד"ר מרטין ססלר מכללת קיי – באר שבע

2 משה - موسى

3 הולדת משה בתנ"ך الطِّفلُ مُوسَى وَتَزَوَّجَ رَجُلٌ مِنْ قَبِيلَةِ لاوِي مِنِ امْرأةٍ مِنْ قَبِيلَةِ لاوِي. [a] 2 فَحَبِلَتِ المَرأةُ وَوَلَدَتْ وَلَداً. وَحِينَ رَأتْ أنَّهُ طِفلٌ جَمِيلٌ خَبَّأتْهُ لِمُدَّةِ ثَلاثَةِ أشهُرٍ. 3 لَكِنَّها لَمْ تَسْتَطِعْ الاستِمرارَ فِي إخفائِهِ، فَأحْضَرَتْ سَلَّةً مَصنُوعَةً مِنَ القَصَبِ، وَسَدَّتْ ثُقُوبَها بِالزِّفتِ وَالقارِ، وَوَضَعَتِ الوَلَدَ فِيها. ثُمَّ وَضَعَتْها بَينَ القَصَبِ عَلَى ضِفَّةِ نِهْرِ النِّيلِ. 4 وَكانَتْ أُختُهُ تُراقِبُ مِنْ بَعِيدٍ لِتَرَى ما سَيَحدُثُ لَهُ. 5 وَنَزَلَتِ ابْنَةُ فِرعَوْنَ لِتَسْتَحِمَّ فِي نَهرِ النِّيلِ، بَينَما كانَتْ خادِماتُها مَعَها عَلَى ضِفَّةِ النَّهرِ. وَرَأتِ ابْنَةُ فِرعَوْنَ السَّلَّةَ بَينَ القَصَبِ، فَأرسَلَتْ خادِماتِها لإحضارِها. 6 وَلَمَّا فَتَحَتِ ابْنَةُ فِرعَوْنَ السَّلَّةَ، رَأتِ الطِّفلَ. وَكانَ الطِّفلُ يَبكِي، فَأشفَقَتْ عَلَيهِ، وَقالَتْ فِي نَفسِها: «هَذا مِنْ أولادِ العِبْرانِيِّينَ.» [b] 7 فَقالَتْ أُختُ الطِّفلِ لابْنَةِ فِرعَوْنَ: «هَلْ تَرغَبِينَ فِي أنْ أذهَبَ وَأُحضِرَ لَكِ مُرضِعَةً مِنَ النِّساءِ العِبرانِيّاتِ لِتُرضِعَهُ لَكِ؟» 8 فَقالَتِ ابْنَةُ فِرعَوْنَ: «اذهَبِي!» فَذَهَبَتِ الفَتاةُ وَدَعَتْ أُمَّ الطِّفلِ. 9 وَقالَتِ ابْنَةُ فِرعَوْنَ لَها: «خُذِي هَذا الطِّفلَ وَأرْضِعِيهِ لِي، وَسَأدفَعُ لَكِ أُجرَتَكِ.» فَأخَذَتِ المَرأةُ الطِّفلَ وَأرْضَعَتْهُ. 10 وَحِينَ كَبِرَ الوَلَدُ بِما يَكفِي لِيُفطَمَ، أحضَرَتهُ إلَى ابْنَةِ فِرعَوْنَ، فَتَبَنَّتْهُ. وَدَعَتِ ابْنَةُ فِرعَوْنَ الطِّفلَ مُوسَى [c] لِأنَّها قالَتْ: «قَدْ نَشَلْتُهُ مِنَ الماءِ.» שמות פרק ב א וַיֵּלֶךְ אִישׁ, מִבֵּית לֵוִי; וַיִּקַּח, אֶת-בַּת-לֵוִי.  ב וַתַּהַר הָאִשָּׁה, וַתֵּלֶד בֵּן; וַתֵּרֶא אֹתוֹ כִּי-טוֹב הוּא, וַתִּצְפְּנֵהוּ שְׁלֹשָׁה יְרָחִים.  ג וְלֹא-יָכְלָה עוֹד, הַצְּפִינוֹ, וַתִּקַּח-לוֹ תֵּבַת גֹּמֶא, וַתַּחְמְרָה בַחֵמָר וּבַזָּפֶת; וַתָּשֶׂם בָּהּ אֶת-הַיֶּלֶד, וַתָּשֶׂם בַּסּוּף עַל-שְׂפַת הַיְאֹר.  ד וַתֵּתַצַּב אֲחֹתוֹ, מֵרָחֹק, לְדֵעָה, מַה-יֵּעָשֶׂה לוֹ.  ה וַתֵּרֶד בַּת-פַּרְעֹה לִרְחֹץ עַל-הַיְאֹר, וְנַעֲרֹתֶיהָ הֹלְכֹת עַל-יַד הַיְאֹר; וַתֵּרֶא אֶת-הַתֵּבָה בְּתוֹךְ הַסּוּף, וַתִּשְׁלַח אֶת-אֲמָתָהּ וַתִּקָּחֶהָ.  ו וַתִּפְתַּח וַתִּרְאֵהוּ אֶת-הַיֶּלֶד, וְהִנֵּה-נַעַר בֹּכֶה; וַתַּחְמֹל עָלָיו--וַתֹּאמֶר, מִיַּלְדֵי הָעִבְרִים זֶה.  ז וַתֹּאמֶר אֲחֹתוֹ, אֶל-בַּת-פַּרְעֹה, הַאֵלֵךְ וְקָרָאתִי לָךְ אִשָּׁה מֵינֶקֶת, מִן הָעִבְרִיֹּת; וְתֵינִק לָךְ, אֶת-הַיָּלֶד.  ח וַתֹּאמֶר-לָהּ בַּת-פַּרְעֹה, לֵכִי; וַתֵּלֶךְ, הָעַלְמָה, וַתִּקְרָא, אֶת-אֵם הַיָּלֶד.  טוַתֹּאמֶר לָהּ בַּת-פַּרְעֹה, הֵילִיכִי אֶת-הַיֶּלֶד הַזֶּה וְהֵינִקִהוּ לִי, וַאֲנִי, אֶתֵּן אֶת-שְׂכָרֵךְ; וַתִּקַּח הָאִשָּׁה הַיֶּלֶד, וַתְּנִיקֵהוּ.  י וַיִּגְדַּל הַיֶּלֶד, וַתְּבִאֵהוּ לְבַת-פַּרְעֹה, וַיְהִי-לָהּ, לְבֵן; וַתִּקְרָא שְׁמוֹ, מֹשֶׁה, וַתֹּאמֶר, כִּי מִן-הַמַּיִם מְשִׁיתִהוּ

4 הולדת משה בקוראן بسم الله الرحمن الرحيم
הולדת משה בקוראן بسم الله الرحمن الرحيم سورة القصص وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّ مُوسَىٰ أَنْ أَرْضِعِيهِ ۖ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي ۖ إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَحَزَنًا ۗ إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا كَانُوا خَاطِئِينَ وَقَالَتِ امْرَأَتُ فِرْعَوْنَ قُرَّتُ عَيْنٍ لِّي وَلَكَ ۖ لَا تَقْتُلُوهُ عَسَىٰ أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَىٰ فَارِغًا ۖ إِن كَادَتْ لَتُبْدِي بِهِ لَوْلَا أَن رَّبَطْنَا عَلَىٰ قَلْبِهَا لِتَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ סורה 7-13,28 סיפור המעשה 7. הורינו לאמו של משה לאמור, הניקי אותו, ואם יגבר חששך לגורלו, השליכיהו לים, ואל תפחדי ואל תימלאי צער, השב נשיבו אליך ונשים חלקו עם השליחים. 8. בני משפחת פרעה משו אותו למען יהיה אויב להם ומקור דאבה, כי חוטאים היו פרעה והמן וגדודיהם. 9. אמרה אשת פרעה קורת רוח הוא לי ולך, לכן אל תהרגוהו, ואולי יביא לנו תועלת, או ניקחהו כבן לנו. ואולם הם לא שיערו דבר. 10. למחרת חישב לב אמו של משה להשבר, וכמעט שגילתה את סודו, אלמלא חישלנו את לבה, למען תהיה מן המאמינים. 11. אז אמרה לאחותו, עקבי אחריו. היא צפתה בו מרחוק בלא שיחושו. 12. מלכתחילה אסרנו עליו את המיניקות. על כן אמרה (אחות משה), הבה ואראה לכם בני משפחה אשר יהיו אומנים לו למענכם, ורק את טובתו יבקשו. 13. כך השבנוהו אל אמו למען תרווה ממנו נחת ולא תתעצב אל לבה, ולמען תדע כי הבטחת אלוהים אמת היא. ואולם מרביתם אינם יודעים.

5 מתן תורה

6 מתן תורה בתנ"ך שמות י"ט, כ"ד, ל"ג, ל"ד
כ"ד: א  וְאֶל-מֹשֶׁה אָמַר עֲלֵה אֶל-יְהוָה, אַתָּה וְאַהֲרֹן נָדָב וַאֲבִיהוּא, וְשִׁבְעִים, מִזִּקְנֵי יִשְׂרָאֵל; וְהִשְׁתַּחֲוִיתֶם, מֵרָחֹק.  ב וְנִגַּשׁ מֹשֶׁה לְבַדּוֹ אֶל-יְהוָה, וְהֵם לֹא יִגָּשׁוּ; וְהָעָם, לֹא יַעֲלוּ עִמּוֹ.  ג וַיָּבֹא מֹשֶׁה, וַיְסַפֵּר לָעָם אֵת כָּל-דִּבְרֵי יְהוָה, וְאֵת, כָּל-הַמִּשְׁפָּטִים; וַיַּעַן כָּל-הָעָם קוֹל אֶחָד, וַיֹּאמְרוּ, כָּל-הַדְּבָרִים אֲשֶׁר-דִּבֶּר יְהוָה, נַעֲשֶׂה.  ד וַיִּכְתֹּב מֹשֶׁה, אֵת כָּל-דִּבְרֵי יְהוָה, וַיַּשְׁכֵּם בַּבֹּקֶר, וַיִּבֶן מִזְבֵּחַ תַּחַת הָהָר; וּשְׁתֵּים עֶשְׂרֵה מַצֵּבָה, לִשְׁנֵים עָשָׂר שִׁבְטֵי יִשְׂרָאֵל.  ה וַיִּשְׁלַח, אֶת-נַעֲרֵי בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, וַיַּעֲלוּ, עֹלֹת; וַיִּזְבְּחוּ זְבָחִים שְׁלָמִים, לַיהוָה--פָּרִים.  ו וַיִּקַּח מֹשֶׁה חֲצִי הַדָּם, וַיָּשֶׂם בָּאַגָּנֹת; וַחֲצִי הַדָּם, זָרַק עַל-הַמִּזְבֵּחַ.  ז וַיִּקַּח סֵפֶר הַבְּרִית, וַיִּקְרָא בְּאָזְנֵי הָעָם; וַיֹּאמְרוּ, כֹּל אֲשֶׁר-דִּבֶּר יְהוָה נַעֲשֶׂה וְנִשְׁמָע.  ח וַיִּקַּח מֹשֶׁה אֶת-הַדָּם, וַיִּזְרֹק עַל-הָעָם; וַיֹּאמֶר, הִנֵּה דַם-הַבְּרִית אֲשֶׁר כָּרַת יְהוָה עִמָּכֶם, עַל כָּל-הַדְּבָרִים, הָאֵלֶּה.  ט וַיַּעַל מֹשֶׁה, וְאַהֲרֹן--נָדָב, וַאֲבִיהוּא, וְשִׁבְעִים, מִזִּקְנֵי יִשְׂרָאֵל.  י וַיִּרְאוּ, אֵת אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל; וְתַחַת רַגְלָיו, כְּמַעֲשֵׂה לִבְנַת הַסַּפִּיר, וּכְעֶצֶם הַשָּׁמַיִם, לָטֹהַר.  יאוְאֶל-אֲצִילֵי בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, לֹא שָׁלַח יָדוֹ; וַיֶּחֱזוּ, אֶת-הָאֱלֹהִים, וַיֹּאכְלוּ, וַיִּשְׁתּוּ. שמות י"ט, כ"ד, ל"ג, ל"ד י"ט: טז וַיְהִי בַיּוֹם הַשְּׁלִישִׁי בִּהְיֹת הַבֹּקֶר, וַיְהִי קֹלֹת וּבְרָקִים וְעָנָן כָּבֵד עַל-הָהָר, וְקֹל שֹׁפָר, חָזָק מְאֹד; וַיֶּחֱרַד כָּל-הָעָם, אֲשֶׁר בַּמַּחֲנֶה.  יז וַיּוֹצֵא מֹשֶׁה אֶת-הָעָם לִקְרַאת הָאֱלֹהִים, מִן-הַמַּחֲנֶה; וַיִּתְיַצְּבוּ, בְּתַחְתִּית הָהָר.  יח וְהַר סִינַי, עָשַׁן כֻּלּוֹ, מִפְּנֵי אֲשֶׁר יָרַד עָלָיו יְהוָה, בָּאֵשׁ; וַיַּעַל עֲשָׁנוֹ כְּעֶשֶׁן הַכִּבְשָׁן, וַיֶּחֱרַד כָּל-הָהָר מְאֹד.  יט וַיְהִי קוֹל הַשֹּׁפָר, הוֹלֵךְ וְחָזֵק מְאֹד; מֹשֶׁה יְדַבֵּר, וְהָאֱלֹהִים יַעֲנֶנּוּ בְקוֹל. כ"ד: יח וַיָּבֹא מֹשֶׁה בְּתוֹךְ הֶעָנָן, וַיַּעַל אֶל-הָהָר; וַיְהִי מֹשֶׁה, בָּהָר, אַרְבָּעִים יוֹם, וְאַרְבָּעִים לָיְלָה.  ל"ג:י יח וַיֹּאמַר:  הַרְאֵנִי נָא, אֶת-כְּבֹדֶךָ.  יטוַיֹּאמֶר, אֲנִי אַעֲבִיר כָּל-טוּבִי עַל-פָּנֶיךָ, וְקָרָאתִי בְשֵׁם יְהוָה, לְפָנֶיךָ; וְחַנֹּתִי אֶת-אֲשֶׁר אָחֹן, וְרִחַמְתִּי אֶת-אֲשֶׁר אֲרַחֵם.  כ וַיֹּאמֶר, לֹא תוּכַל לִרְאֹת אֶת-פָּנָי:  כִּי לֹא-יִרְאַנִי הָאָדָם, וָחָי.  כא וַיֹּאמֶר יְהוָה, הִנֵּה מָקוֹם אִתִּי; וְנִצַּבְתָּ, עַל-הַצּוּר.  כב וְהָיָה בַּעֲבֹר כְּבֹדִי, וְשַׂמְתִּיךָ בְּנִקְרַת הַצּוּר; וְשַׂכֹּתִי כַפִּי עָלֶיךָ, עַד-עָבְרִי.  כג וַהֲסִרֹתִי, אֶת-כַּפִּי, וְרָאִיתָ, אֶת-אֲחֹרָי; וּפָנַי, לֹא יֵרָאוּ.   כ"ד: יב  וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל-מֹשֶׁה, עֲלֵה אֵלַי הָהָרָה--וֶהְיֵה-שָׁם; וְאֶתְּנָה לְךָ אֶת-לֻחֹת הָאֶבֶן, וְהַתּוֹרָה וְהַמִּצְוָה, אֲשֶׁר כָּתַבְתִּי, לְהוֹרֹתָם.

7 מתן תורה בתנ"ך 24 12 ثُمَّ قالَ اللهُ لِمُوسَى: «اصعَدْ إلَى الجَبَلِ وَانتَظِرْ هُناكَ. فَسأُعطِيَكَ لَوحَي الحِجارَةِ، وَقَدْ نَقَشْتُ عَليهِما الشَّرِيعَةَ وَالوَصايا الَّتِي كَتَبْتُها لِتَعليمِ الشَّعبِ.» 1  وَقالَ اللهُ لِمُوسَى: «اصعَدْ إلَى اللهِ أنتَ وَهارُونُ وَنادابُ وَأبِيهُو وَسَبعُونَ مِنْ شُيُوخِ إسْرائِيلَ، وَاعْبُدُوا مِنْ بَعِيدٍ. 2 لِيَقْتَرِبْ مُوسَى وَحدَهُ مِنَ اللهِ، وَأمّا الآخَرُونَ فَلا يَقتَرِبْ أحَدٌ مِنْهُمْ. وَبَقيَّةُ الشَّعبِ أيضاً لا تَصْعَدْ مَعَهُ.» 3 فَأتَى مُوسَى وَأخبَرَ الشَّعبَ بِكُلِّ كَلامِ اللهِ وَوَصاياهُ. حِينَئِذٍ، أجابَ كُلُّ الشَّعبِ بِصَوتٍ واحِدٍ: «سَنَعمَلُ كُلَّ الأُمُورِ الَّتِي تَكَلَّمَ اللهُ بِها.» 4 وَكَتَبَ مُوسَى كُلَّ كَلامِ اللهِ. وَاستَيقَظَ فِي صَباحِ اليَومِ التّالِي باكِراً وَبَنَى مَذبَحاً فِي سَفْحِ الجَبَلِ مَعَ اثنَي عَشَرَ عَمُوداً تُمَثِّلُ قَبائِلَ إسْرائِيلَ الاثنَتي عَشْرَةَ. 5 ثُمَّ أرسَلَ شُبّانَ بَنِي إسْرائِيلَ لِيُقَدِّمُوا ذَبائِحَ صاعِدَةً وَذَبائِحَ سَلامٍ مِنَ الثِّيرانٍ للهِ. 6 وَأخَذَ مُوسَى نِصفَ كَمِّيَّةِ الدَّمِ وَوَضَعَهُ فِي طاساتٍ، وَرَشَّ النِّصفَ الآخَرَ مِنَ الدَّمِ عَلَى المَذبَحِ. [a] 7 ثُمَّ أخَذَ كِتابَ العَهدِ وَقَرَأهُ عَلَى مَسمَعِ الشَّعبِ، فَقالُوا: «سَنَعمَلُ كُلَّ الأُمُورِ الَّتِي تَكَلَّمَ اللهُ بِها، وَسَنُطِيعُهُ.» 8 وَأخَذَ مُوسَى الدَّمَ الَّذِي فِي الطّاساتِ وَرَشَّهُ عَلَى الشَّعبِ، وَقالَ: «هَذا هُوَ دَمُ العَهدِ الَّذِي قَطَعَهُ اللهُ مَعَكُمْ بِناءً عَلَى كُلِّ هَذا الكَلامِ.» 9 فَصَعِدَ مُوسَى وَهارُونُ وَنادابُ وَأبِيهُو وَالسَّبعُونَ مِنْ شُيُوخِ إسْرائِيلَ، 10 وَرَأَوْا إلَهَ إسرائِيلَ! [b] رَأَوْا تَحتَ قَدَمِهِ ما بَدا كَرَصِيفٍ مِنْ حِجارَةِ الياقُوتِ الأزرَقِ الصّافِي كَصَفاءِ السَّماءِ. 11 فَلَمْ يَقْتُلِ اللهُ أحَدَ رُؤَساءِ بَنِي إسْرائِيلَ، بَلْ رَأَوْا اللهَ، وَأكَلُوا هُناكَ وَشَرِبُوا. ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ وَفِي صَباحِ اليَومِ الثّالِثِ، كانَ هُناكَ رَعدٌ وَبَرقٌ وَسَحابٌ كَثِيفٌ عَلَى الجَبَلِ، وَصَوتُ بُوقٍ مُرتَفِعٌ. فارتَعَدَ كُلُّ الشَّعبِ الَّذِي كانَ فِي المُخَيَّمِ. 17 وَأخرَجَ مُوسَى الشَّعبَ مِنَ المُخَيَّمِ لِلِقاءِ اللهِ، فَوَقَفُوا فِي أسفَلِ الجَبَلِ. 18 وَكانَ جَبَلُ سِيناءَ كُلُّهُ مُغَطَّىً بِالدُّخانِ، لِأنَّ اللهَ نَزَلَ عَلَيهِ فِي نارٍ. وَصَعِدَ الدُّخانُ مِنَ الجَبَلِ كَدُخانِ الفُرنِ. وَكانَ كُلُّ الجَبَلِ يَهتَزُّ بِقُوَّةٍ. 19 وَاستَمَرَّ صَوتُ البُوقِ بِالارتِفاعِ، بَينَما كانَ مُوسَى يَتَكَلَّمُ وَاللهُ يُجِيبُهُ بِصَوتٍ كَصَوتِ الرَّعدِ. 24:18 وَدَخَلَ مُوسَى إلَى السَّحابِ، وَصَعِدَ إلَى الجَبَلِ. وَبَقِيَ مُوسَى عَلَى الجَبَلِ أربَعِينَ نَهاراً وَأربَعِينَ لَيلَةً فَقالَ مُوسَى: «فَأرِنِي مَجدَكَ.» 19 فَقالَ اللهُ: «سَأجعَلُ كُلَّ صَلاحِي يَمُرُّ مِنْ أمامِكَ، وَسَأنطِقُ بِاسمِي ‹يهوه› عَلَى مَسْمَعٍ مِنْكَ. فَأنا أتَحَنَّنُ عَلَى مَنْ أشاءُ أنْ أتَحَنَّنَ عَلَيهِ، وَأرْحَمُ مَنْ أشاءُ أنْ أرْحَمَهُ. [d] 20 لَكِنَّكَ لَنْ تَستَطِيعَ أنْ تَرَى وَجهِي، لِأنَّهُ لا يُمكِنُ لإنسانٍ أنْ يَرانِي وَيَبْقَى حَيّاً.» 21 ثُمَّ قالَ لَهُ اللهُ: «هُناكَ مَكانٌ قَرِيبٌ مِنِّي، فَقِفْ عَلَى الصَّخرَةِ فِي هَذا المَكانِ. 22 وَحِينَ يَمُرُّ مَجدِي، سَأضَعُكَ فِي شَقٍّ كَبِيرٍ فِي الصَّخرَةِ وَأُغَطِّيكَ بِيَدِي حَتَّى أعبُرَ. 23 وَحِينَ أرفَعُ يَدِي، سَتَرَى لَمْحَةً مِنْ مَجْدِي. أمّا وَجهِي فَلَنْ تَراهُ.»

8 מתן תורה בקוראן بسم الله الرحمن الرحيم
מתן תורה בקוראן بسم الله الرحمن الرحيم سورة الأعراف ۞ 142 وَوَاعَدْنَا مُوسَىٰ ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ 143 وَلَمَّا جَاءَ مُوسَىٰ لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ ۚ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَـٰكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي ۚ فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقًا ۚ فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ 144 قَالَ يَا مُوسَىٰ إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُن مِّنَ الشَّاكِرِينَ 145 وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِهَا ۚ سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ סורה 7 ממרום החומה 142. נועדנו עם משה שלושים יום, והוספנו עשרה עליהם, וכך מלאו ארבעים יום להיוועדותו עם ריבונו. משה אמר לאהרון אחיו, מלא את מקומי בקרב בני עמי ודאג לשלומם, ואל תלך בנתיב החומסים כאשר בא משה במועד שקבענו, וריבונו דיבר עמו, אמר, ריבוני, הראני ואתבונן בך. אמר, לא תוכל לראותני, ואולם הבט אל ההר. אם ייוותר שלם במקומו, כי אז תראני. כאשר הופיע ריבונו לנגד ההר, כתשו עד דק, ומשה נפל מתעלף. כאשר ניעור מעלפונו, אמר, ישתבח שמך, חוזר אני בתשובה אליך. וראשון אני להאמין אמר, משה, אני בחרתיך להיות מעל האנשים בשולחי אותך ובדברי אליך. אחוז באשר נתתי לך והיה במודים. 145 כתבנו לו בלוחות מוסר השכל מכל סוג, דבר דיבור על אופניו. - אחוז בהם היטב וצווה על בני עמך כי ייטיבו לאחוז בדבריהם הנאים. עוד אראה לכם את נחלת המופקרים.

9 עשרת הדברות- الوصايا العشر

10 מה קיבל נבי מוסה מאללה בהר סיני بسم الله الرحمن الرحيم
מה קיבל נבי מוסה מאללה בהר סיני بسم الله الرحمن الرحيم سورة الإسراء .2وَآتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُوا مِن دُونِي وَكِيلًا. 22 لَّا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَّخْذُولًا. 23 ۞ وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا. 24 وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا . 25 رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ ۚ إِن تَكُونُوا صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُورًا. 26 وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا. 31 وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا. 33 وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنصُورًا. 32 وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا . 34 وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا. 35 وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ۚ ذَ‌ٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا. 36 وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَـٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا . 37 وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا . 39 ذَ‌ٰلِكَ مِمَّا أَوْحَىٰ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَتُلْقَىٰ فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَّدْحُورًا

11 מה קיבל נבי מוסה מאללה בהר סיני بسم الله الرحمن الرحيم
מה קיבל נבי מוסה מאללה בהר סיני بسم الله الرحمن الرحيم סורה 17 – המסע הלילי 2. נתנו למשה את הספר ועשינו אותו מקור הדרכה לבני ישראל: - אל תיסמכו על אחרים זולתי. 3. אתם צאצאי אלה אשר נשאנו עם נח, והוא היה עבד מכיר טובה. 22. אל תשים אלוה אחר עם אלוהים, פן תיפול מושפל ונטוש. 23. ריבונך ציווה כי לא תעבדו בלתי אם אותו, ותגמלו חסד עם אביהם ועם אמכם, ואם יגיעו לזקנה במחיצתך – שניהם יחדיו או רק אחד מהם – אל תגיד להם, קצתי בכם, ואל תגער בהם, ודבר עמם בכבוד. 24. פרוש להם כנף של הכנעה ורחמים, ואמור, ריבוני, רחם עליהם כדרך שגידלוני מקטנות. 25. ריבונכם מיטיב לדעת את אשר בלבכם. אם תהיו ישרים, יסלח לחוזרים בתשובה. 26. תן לקרוב המשפחה את החלק המגיע לו, וגם לנזקק ולהלך בדרכים, אך אל תהיה פזרן. 31. אל תמיתו את ילדיכם מפחד העוני. אנו נכלכל אותם ואתכם והריגתם היא חטא כבד. 32. רחקו מן הניאוף, כי תועבה הוא, ורע מכל דרך. 33. אל תהרגו את הנפש אשר אסר אלוהים, בלתי אם במשפט צדק. וכל הנרצח על לא עוול בכפו, הנה נתנו לנוקם דמו סמכות, אך אל יפריז בהרג: תימצא לו גאולה. 34. אל תקרבו לרכוש היתום כי אם בהגינות, עד שיגיע לפרקו. שמרו על חוזים, כי על חוזים יש לתת את הדין. 35. מדדו את מלוא המידה, ושקלו במאזניים כשרים. טוב הדבר ומשתלם יותר. 36. אל תלך אחר דבר אשר תדעהו לאשורו. האוזניים, העיניים והלב – כל אלה ייתנו על בעליהם את הדין. 37. אל תעלוץ על פני הארץ: הן לא תוכל לבקע את הארץ, ולא תגבה קומתך כהרים. 38. כל הרעות הללו נתעבות הן בעיני ריבונך. 39. זו החוכמה שריבונך גילה לך, על כן אל תשים אלוה אחר עם אלוהים, פן תושלך אל גיהינום, ארור ומנודה.

12 עשרת הדברות בתנ"ך - الوَصايا العَشْر
ﻟﺨﺮﻭﺝ 20  وَتَكَلَّمَ اللهُ بِكُلِّ هَذا الكَلامِ فَقالَ: 2 «أنا إلَهُكَ الَّذِي أخْرَجَكَ مِنْ أرْضِ مِصرَ، مِنْ بَيْتِ العُبُودِيَّةِ. 3 «لا تَعْبُدْ آلِهَةً أُخْرَى مَعِي. 4 «لا تَصنَعْ لِنَفسِكَ تَمثالاً بِأيِّ شَكلٍ مِمّا فِي السَّماواتِ مِنْ فَوقُ، أوْ عَلَى الأرْضِ مِنْ تَحتُ، أوْ فِي الماءِ مِنْ تَحتِ الأرْضِ. 5 لا تَسجُدَ لَها أوْ تَعبُدَها، لِأنِّي أنا إلَهَكَ إلَهٌ غَيُّورٌ. أحْسِبُ خَطايا الآباءِ فِي أولادِهِمْ وَأحْفَادِهِمْ وَأولادِ أحْفادِهِمُ مِنَ الَّذينَ يُبغِضُونَنِي. 6 لَكِنِّي أُحسِنُ لِلَّذينَ يُحِبُّونَنِي وَيَحفَظُونَ وَصايايَ إلَى الجِيلِ الألفِ. 7 «لا تَنْطِقْ بِاسْمِ إلَهِكَ عَبَثاً، لِأنَّ اللهَ لَنْ يُبَرِّئَ مَنْ يَنْطِقُ بِاسْمِهِ عَبَثاً. 8 «تَنَبَّهْ لِيَومِ السَّبتِ وَخَصِّصْهُ للهِ. 9 تَعمَلُ سِتَّةَ أيّامٍ تُنْهِي فِيها مَا عَلَيكَ مِنْ أعْمالٍ. 10 وَأمّا اليَومُ السَّابِعُ فَهُوَ سَبتٌ، أيْ راحَةٌ، إكْراماً لإلَهِكَ. فَلا تَعمَلْ أيَّ عَمَلٍ فِيهِ، لا أنتَ وَلا ابْنُكَ وَلا ابْنَتُكَ وَلا عَبْدُكَ وَلا جارِيَتُكَ، وَلا حَيواناتُكَ، وَلا الغَرِيبُ المُقِيمُ فِي مُدُنِكَ. 11  فَاللهُ خَلَقَ السَّماءَ وَالأرْضَ وَالبِحارَ وَكُلَّ ما فِيها فِي سِتَّةِ أيّامٍ، وَاستَراحَ فِي اليَومِ السّابِعِ. لِهَذا بارَكَ اللهُ اليَومَ السّابِعَ وَقَدَّسَهُ. 12 «أكرِمْ أباكَ وَأُمَّكَ، لِكَي يَطُولَ عُمْرُكَ عَلَى الأرْضِ الَّتِي يُعطِيها إلَهُكَ لَكَ. 13 «لا تَقْتُلْ. 14 «لا تَزْنِ. 15 «لا تَسْرِقْ. 16 «لا تَشْهَدْ عَلَى صَاحِبِكَ زُوراً. 17 «لا تَشْتَهِ بَيتَ صَاحِبِكَ، وَلا تَشْتَهِ زَوجَتَهُ أوْ عَبدَهُ أوْ جارِيَتَهُ أوْ ثَورَهُ أوْ حِمرَهُ، أوْ أيَّ شَيءٍ يَخُصُّ صاحِبَكَ.» שמות פרק כ א וַיְדַבֵּר אֱלֹהִים, אֵת כָּל-הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה לֵאמֹר.  {ס}  ב * אָנֹכִי יְהוָה אֱלֹהֶיךָ, אֲשֶׁר הוֹצֵאתִיךָ מֵאֶרֶץ מִצְרַיִם מִבֵּית עֲבָדִים:  לֹא-יִהְיֶה לְךָ אֱלֹהִים אֲחֵרִים, עַל-פָּנָי.  ג לֹא-תַעֲשֶׂה לְךָ פֶסֶל, וְכָל-תְּמוּנָה, אֲשֶׁר בַּשָּׁמַיִם מִמַּעַל, וַאֲשֶׁר בָּאָרֶץ מִתָּחַת--וַאֲשֶׁר בַּמַּיִם, מִתַּחַת לָאָרֶץ.  ד לֹא-תִשְׁתַּחֲוֶה לָהֶם, וְלֹא תָעָבְדֵם:  כִּי אָנֹכִי יְהוָה אֱלֹהֶיךָ, אֵל קַנָּא--פֹּקֵד עֲו‍ֹן אָבֹת עַל-בָּנִים עַל-שִׁלֵּשִׁים וְעַל-רִבֵּעִים, לְשֹׂנְאָי.  ה וְעֹשֶׂה חֶסֶד, לַאֲלָפִים--לְאֹהֲבַי, וּלְשֹׁמְרֵי מִצְו‍ֹתָי.  {ס}  ו לֹא תִשָּׂא אֶת-שֵׁם-יְהוָה אֱלֹהֶיךָ, לַשָּׁוְא:  כִּי לֹא יְנַקֶּה יְהוָה, אֵת אֲשֶׁר-יִשָּׂא אֶת-שְׁמוֹ לַשָּׁוְא.  {פ} ז זָכוֹר אֶת-יוֹם הַשַּׁבָּת, לְקַדְּשׁוֹ.  ח שֵׁשֶׁת יָמִים תַּעֲבֹד, וְעָשִׂיתָ כָּל-מְלַאכְתֶּךָ.  ט וְיוֹם, הַשְּׁבִיעִי--שַׁבָּת, לַיהוָה אֱלֹהֶיךָ:  לֹא-תַעֲשֶׂה כָל-מְלָאכָה אַתָּה וּבִנְךָ וּבִתֶּךָ, עַבְדְּךָ וַאֲמָתְךָ וּבְהֶמְתֶּךָ, וְגֵרְךָ, אֲשֶׁר בִּשְׁעָרֶיךָ.  י כִּי שֵׁשֶׁת-יָמִים עָשָׂה יְהוָה אֶת-הַשָּׁמַיִם וְאֶת-הָאָרֶץ, אֶת-הַיָּם וְאֶת-כָּל-אֲשֶׁר-בָּם, וַיָּנַח, בַּיּוֹם הַשְּׁבִיעִי; עַל-כֵּן, בֵּרַךְ יְהוָה אֶת-יוֹם הַשַּׁבָּת--וַיְקַדְּשֵׁהוּ.  {ס}  יא כַּבֵּד אֶת-אָבִיךָ, וְאֶת-אִמֶּךָ--לְמַעַן, יַאֲרִכוּן יָמֶיךָ, עַל הָאֲדָמָה, אֲשֶׁר-יְהוָה אֱלֹהֶיךָ נֹתֵן לָךְ.  {ס}  יב לֹא תִרְצָח,  {ס}  לֹא תִנְאָף;  {ס}  לֹא תִגְנֹב,  {ס}  לֹא-תַעֲנֶה בְרֵעֲךָ עֵד שָׁקֶר.  {ס}  יג לֹא תַחְמֹד, בֵּית רֵעֶךָ;  {ס}  לֹא-תַחְמֹד אֵשֶׁת רֵעֶךָ, וְעַבְדּוֹ וַאֲמָתוֹ וְשׁוֹרוֹ וַחֲמֹרוֹ, וְכֹל, אֲשֶׁר לְרֵעֶךָ. 

13 עשרת הדיברות בקוראן بسم الله الرحمن الرحيم * (فَاعْلَمْ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ) (محمد:19( * (قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلَّا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناً وَلا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ...), (الأنعام: من الآية151) * (وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِباً أُولَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الْأَشْهَادُ هَؤُلاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى رَبِّهِمْ أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ) (هود:18) * (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نُودِيَ لِلصَّلاةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسَعَوْا إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ) (الجمعة:9) * (وَوَصَّيْنَا الإنسان بِوَالِدَيْهِ حُسْناً وَإِنْ جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُمَا إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ) (العنكبوت:8) * (وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُمَا جَزَاءً بِمَا كَسَبَا نَكَالاً مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ) (المائدة:38) * (ذَلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ حُرُمَاتِ اللَّهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَأُحِلَّتْ لَكُمُ الْأَنْعَامُ إلا مَا يُتْلَى عَلَيْكُمْ فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ) (الحج:30) * (مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ كَتَبْنَا عَلَى بَنِي إِسْرائيلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعاً وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعاً)(المائدة: من الآية32) * (وَلا تَقْرَبُوا الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلاً) * (قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلَّا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناً وَلا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ وَلا تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَلا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ) (الأنعام:151)

14 محمد - מוחמד بسم الله الرحمن الرحيم سورة الضحى 1وَالضُّحَىٰ 2 وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ 3 مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ 4 وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَىٰ 5 وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ 6 أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ 7 وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ 8وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ 9 فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ 10 وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ 11 وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ סורה אור היום (93) 1.אשבע באור היום, 2. ובלילה היורד. 3. לא נטשך ריבונך ולא מאס בך. 4. אחריתך תהיה טובה לך מראשיתך, 5. ולבסוף יעניק לך ריבונך וישבע רצונך. 6. הלא מצאך יתום ואספך, 7. ומצאך תועה והדריכך, 8. ומצאך נזקק והעשירך. 9. לכן את היתום אל תעשוק, 10. ואת הקבצן אל תסלק. 11. אשר לחסד ריבונך, עליו ספר.  folio 44a of the Jami‘ al-tavarikh, Iran (Tabriz), c. A.H. 714/A.D. 1314–15

15 התגלות המלאך ג'יבריל למוחמד
جَاءَهُ الْحَقُّ وَهُوَ فِي ‏ ‏غَارِ حِرَاءٍ ‏ ‏فَجَاءَهُ ‏الْمَلَكُ ‏ ‏فَقَالَ: ‏ ‏اقْرَأْ، قَالَ: مَا أَنَا بِقَارِئٍ. قَالَ: فَأَخَذَنِي ‏ ‏فَغَطَّنِي ‏ ‏حَتَّى بَلَغَ مِنِّي الْجَهْدَ، ثُمَّ ‏ ‏أَرْسَلَنِي ‏ ‏فَقَالَ: اقْرَأْ، قُلْتُ: مَا أَنَا بِقَارِئٍ، فَأَخَذَنِي ‏ ‏فَغَطَّنِي ‏ ‏الثَّانِيَةَ حَتَّى بَلَغَ مِنِّي الْجَهْدَ، ثُمَّ ‏ ‏أَرْسَلَنِي ‏ ‏فَقَالَ: اقْرَأْ، فَقُلْتُ: مَا أَنَا بِقَارِئٍ، فَأَخَذَنِي ‏ ‏فَغَطَّنِي ‏ ‏الثَّالِثَةَ. ثُمَّ ‏ ‏أَرْسَلَنِي ‏ ‏فَقَالَ :اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ ‏ ‏عَلَقٍ ‏ ‏اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ "... אז בא אליו המלאך גבריאל ואמר: קרא! אמר (מוחמד): אינני קורא (בגרסה אחרת: מה אקרא?). אז הוא תפס אותי ולחץ אותי עד שתש כוחי, אז שילח אותי ואמר: קרא! אמרתי: אינני קורא. אז הוא אמר: קרא בשם ריבונך אשר ברא, ברא את האדם מטיפת דם מעוּבּה [או 'קפוא'], קרא, הן ריבונך הוא רב חסד, אשר לימד בקולמוס, לימד את האדם את אשר לא ידע". סחיח אל-בוח'ארי صحيح البخاري:

16 محمدٌ رسولُ الله – מוחמד שליח אללה بسم الله الرحمن الرحيم
سورة آل عمران وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ ... סורה 3: 144 מוחמד אינו אלא שליח אשר היו כבר שליחים לפניו.... سورة الأحزاب مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِكُمْ وَلَـٰكِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا סורה 33: 40 מוחמד אינו אב לאיש מכם, כי אם שליח אלוהים וחותם הנביאים, אלוהים יודע כל דבר. سورة محمد وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۙ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ סורה 2:47 המאמינים ועושי הטוב והמאמינים באשר הורד ממרומים אל מחמד – והוא האמת אשר באה מעם ריבונם – הוא יכפר להם על עוונותיהם וישובב את נפשם

17 الهجرة – ההיג'רה بسم الله الرحمن الرحيم
سورة الأنفال 26. وَاذْكُرُوا إِذْ أَنتُمْ قَلِيلٌ مُّسْتَضْعَفُونَ فِي الْأَرْضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَأَيَّدَكُم بِنَصْرِهِ وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ 30. وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ ۚوَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ 74. وَالَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ آوَوا وَّنَصَرُوا أُولَـٰئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا ۚ لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ 75. وَالَّذِينَ آمَنُوا مِن بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولَـٰئِكَ مِنكُمْ ۚ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ סורה 8: 26 זכרו כיצד הייתם מתי מעט ונרדפתם בארץ, וחששתם פן יעקרוכם האנשים, והנה אספכם אלוהים והושיט לכם את עזרתו ופרנסכם במיטב הדברים למען תכירו טובה. סורה 8: 30 הכופרים חרשו מזימה נגדך, לאוסרך או להורגך או לגרשך. הם חרשו מזימה, ואף אלוהים חרש מזימה, ואלוהים הוא הטוב שבזוממים. סורה 8: המאמינים והמהגרים והקמים להיאבק למעל אלוהים, ואלה אשר נתנו מחסה והושיטו עזרה, כל אלה מאמינים הם באמת ובתמים, ויזכו במחילה ויפורנסו ביד רחבה. אשר האמינו לאחר מכן לאחר מכן, ואשר היגרו עמכם להיאבק, משלכם המה.

18 כיבוש (פתח- فتح) מכה بسم الله الرحمن الرحيم
כיבוש (פתח- فتح) מכה بسم الله الرحمن الرحيم   سورة الفتح إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُّبِينًا  سورة الحديد 10. وَمَا لَكُمْ أَلَّا تُنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا يَسْتَوِي مِنكُم مَّنْ أَنفَقَ مِن قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ ۚأُولَـٰئِكَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِّنَ الَّذِينَ أَنفَقُوا مِن بَعْدُ وَقَاتَلُوا ۚ وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ سورة الإسراء  81. وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا  سورة النصر 1-3 إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ . وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا. فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا סורה 48: 1 בזאת הכרענו למענך הכרעה נחרצת, סורה 57: אלה מביניכם אשר הוציאו ממון ונלחמו לפני בוא ההכרעה – אין דומה להם. הם עולים בדרגתם על אלה אשר הוציאו ממון ונלחמו לאחריה,.. סורה 17: 81 אמור, הנה באה האמת וההבל נמוג, אכן ההבל נמוג לעד. סורה 110: כאשר יבוא הניצחון מעם אלוהים וההכרעה, כאשר תראה אנשים מצטרפים בגדודים לדת אלוהים, אז שבח והלל את ריבונך ובקש מחילה, כי רוצה הוא בתשובת עבדיו.

19 כיבוש (פתח-فتح) מכה ושבירת הפסלים
Bâzil, Hamla-i haydarî (un récit de la vie de Muhammad)Entrée de Mahomet à La Mecque et destruction des idoles Kashmir, 1808

20 מוחמד מגבש את דת האסלאם بسم الله الرحمن الرحيم
מוחמד מגבש את דת האסלאם بسم الله الرحمن الرحيم 128:2 ריבוננו, עשה את שנינו מתמסרים לך, ואת זרענו אומה מתמסרת לך, והורה לנו את טקסינו ושוב מכעסך עלינו, הן רוצה אתה בתשובת עבדיך ורחום. 129 ריבוננו, שלח אליהם שליח מקרבם למען יקרא בפניהם את אותותיך וילמדם את הספר ואת החוכמה ויזככם, הן אתה אדיר וחכם כך עשינו אתכם אומה מן המיטב, למען תעידו על מעשי האנשים ולמען יעיד השליח על מעשיכם. קבענו את כיוון התפילה אשר החזקת בו לפנים, רק למען נדע מי הולך בעקבות השליח ומי שב על עקבותיו. אמנם קשה היה הדבר, אך לא לאלה אשר הנחה אותם אלוהים. לעולם לא יגרע אלוהים משכר אמונתכם, כי אלוהים נוהג באנשים בחמלה וברחמים. מוחמד כתב את "חוזה האומה" (عهد الأمّة, עהד אל-אמה), שבו ביטל את הסכסוך בין השבטים והכריז על כל המאמינים המוסלמים כעל אחים אשר המלחמה ביניהם אסורה. את המלחמות ניהלו המוסלמים הראשונים בעובדי האלילים, שכן ראו בביעור האלילות מצווה חשובה. מוחמד התגורר באל-מדינה עד מותו בשנת 632. במהלך שנים אלה הצליח לגבש קהילה מוסלמית חזקה, לכבוש את העיר מכה ולאסלם אותה. עם מותו היו המוסלמים הקבוצה החזקה ביותר בחצי-האי ערב, שהיה נתון למעשה לשליטתם. המוסלמים מאמינים כי הנבואה פסקה עם מותו של מוחמד.

21 מוחמד מגבש את דת האסלאם بسم الله الرحمن الرحيم
מוחמד מגבש את דת האסלאם بسم الله الرحمن الرحيم   سورة البقرة  128 رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ. 129 رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ. 143 وَكَذَ‌ٰلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا ۗ وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَن يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّن يَنقَلِبُ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ ۚوَإِن كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ ۗ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَّحِيمٌ.  سورة آل عمران  كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ۗ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُم ۚمِّنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ   سورة الأنبياء إِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ سورة الحجرات   إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ 3: 110. אתם הטובה שבאומות שניתנה לאנשים מעולם: אתם מצווים לנהוג בדרך ארץ ואוסרים את המגונה ומאמינים באלוהים. 21: 92. זוהי האומה שעליכם להיות: אומה אחת, ואני הוא ריבונכם, על כן עבדוני. 49: 10. המאמינים אחים הם, על כן פייסו בין אחיכם והיו יראים את אלוהים, למען תרוחמו.

22 המסע הלילי של מוחמד - الإسراء والمعراج بسم الله الرحمن الرحيم
המסע הלילי של מוחמד - الإسراء والمعراج بسم الله الرحمن الرحيم סורה 17, הקרויה "המסע הלילי 1. ישתבח שמו של המסיע את עבדו בלילה מן המסגד הקדוש[1] אל המסגד הקיצון[2] אשר נָתַנו ברכתנו על סביבותיו, למען נַראה לו את אותותינו.... سورة الإسراء سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ המסע הלילי של מוחמד (الإسراء والمعراج, תעתיק מדויק: אלאסראא' ואלמעראג') הוא מסע עלייתו של הנביא מוחמד השמיימה., ב-27 ברג'ב (رجب), החודש השביעי. בהתאם למסורת, במסעו הלילי נסע הנביא מוחמד ממכה ל"מסגד הקיצון", על גבי בהמה פלאית ששמה אל-בוראק (البراق) ובליווית המלאך גבריאל, ומשם עלה לרקיע השביעי. בשמים הוא קיבל את מצוות התפילה (צלאה) - אותה מצווים המוסלמים לערוך חמש פעמים ביום ואת כיוון התפילה - לכיוון מכה.

23 أركان الإسلام – חמשת עמודי האסלאם
 أركان الإسلام – חמשת עמודי האסלאם ה"שהאדה" شهادة – עדוּת "אין אל מלבד אללה ומוחמד הוא שליחו של אללה" אַשְׁהַדֻ אַנַּ לַא אִלַאהַ אִלַּא אללַּהַ, וַּאַשְׁהַדֻ אַנַּ מֻחַמַּדַן רַסוּלֻ אללַּה, أشهد أن لا إله إلاَّ الله و أشهد أن محمدا رسول الله ה"צלאה" صلاة – תפילה ה"צלאה" היא המצווה להתפלל חמש פעמים ביום בזמנים קבועים. מוסלמים לא חייבים להתפלל במסגד מדי יום ביומו, אך ביום שישי בצהריים ובחגים חשובים חובה להתפלל במסגד. ה"זכאה" زكاة‎ – צדקה ה"זכאה" או זכאת היא המצווה לתת צדקה לעניים, והיא מחייבת כל מוסלמי בעל היכולת הכלכלית לכך. יש שני סוגי צדקה. הראשון נמדד לפי כמות האוכל שקונה אב בית לעצמו ולבני ביתו בחודש הרמדאן, והשני לפי כמות הכסף שמוסלמי מכניס בחודש (משכורת, נכסים וכדומה) צומות صوم הקוראן מכיר בשלושה סוגי צומות: צום טקסי (רמדאן), צום לשם כפרה על חטאים וצום סגפני. "החג'" حجّ – עלייה לרגל החג' הוא העלייה לרגל אשר מתרחשת בחודש המוסלמי ד'ו אל-חיג'ה לעיר מכול האתרים המקודשים סביבה.